Kρύβει παγίδες μια άναρχη επέκταση στους ακτινιδιώνες μηδέν ζήτηση για συμπύρηνο

 

Ακτινίδιο επέλεξαν και φέτος στη µεγάλη πλειονότητά τους οι επαγγελµατίες παραγωγοί και όχι µόνο στη Βόρεια Ελλάδα, οι οποίοι προχώρησαν σε νέες φυτεύσεις ή σε αναδιάρθρωση παλαιών και µη προσοδοφόρων πλέον κτηµάτων τους, αναζητώντας µια λύση για καλύτερο εισόδηµα.

Ακολουθούν, σχετικά κοντά, από άποψη ζωηρότητας ενδιαφέροντος, το βερίκοκο, το κεράσι, αλλά και η ελιά, ενώ άλλοτε «safe» επιλογές, όπως τα επιτραπέζια ροδάκινα και τα νεκταρίνια, φαίνεται να έχουν χάσει ένα µέρος της παλαιάς τους… αίγλης.

Το «καµπανάκι» όµως χτυπάει δυνατά κυρίως στα συµπύρηνα, από τα οποία οι απογοητεύσεις των τελευταίων ετών αποτρέπουν τους παραγωγούς.

Η αδιαµφισβήτητη, για άλλη µια χρονιά, κυριαρχία του ακτινιδίου στην άτυπη «κούρσα» για την απόσπαση της προτίµησης όσων σχεδιάζουν να επενδύσουν σε δενδρώδεις καλλιέργειες βέβαια πέραν του κλίµατος ευφορίας, γεννά και εύλογες ανησυχίες για την επόµενη ηµέρα.

Ο προβληµατισµός που αναπτύσσεται από «φωνές» του κλάδου, έχει να κάνει τόσο µε την ανθρωπογεωγραφία όσων συµµετέχουν στο… πάρτι, όσο και κυρίως για το αν υπάρχει κάποια στρατηγική πίσω από αυτή την (ανεξέλεγκτη όπως διαφαίνεται) επέκταση της καλλιέργειας.

Στα όρια του παροξυσµού το ενδιαφέρον για το ακτινίδιο

Ωθούµενο, κατά βάση, από τις πάρα πολύ καλές τιµές παραγωγού, που έχει απολαύσει το ακτινίδιο τα τελευταία 2-3 χρόνια, το ενδιαφέρον για την καλλιέργεια κινήθηκε και φέτος στα όρια του παροξυσµού, σύµφωνα µε όσα µεταφέρουν στο Fresher παράγοντες του φυτωριακού χώρου.

«Επικράτησε µια τρέλα για το ακτινίδιο και φέτος. Κάθε σχετικός, αλλά και άσχετος θέλει να προχωρήσει σε φυτεύσεις. Όχι µόνο παραγωγοί κατ’ επάγγελµα, αλλά και γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι ενδιαφέρονται να καλλιεργήσουν. Ακόµη και από γειτονικές χώρες, όπως η Αλβανία και χαµηλά στα σύνορα µε τη Βόρεια Μακεδονία, που το κλίµα σηκώνει την καλλιέργεια, είχαµε οχλήσεις για να αγοράσουν φυτά ακτινιδιάς», µας ανέφερε ο Άρης Κωνσταντινίδης, αρµόδιος υπεύθυνος στη Vitro Hellas.

Η ερµηνεία που δίνει για το «ρεύµα» που υπάρχει για την καλλιέργεια, έχει να κάνει κυρίως µε την ιδιαίτερα επιτυχηµένη εµπορική πορεία του προϊόντος επί σειρά ετών. «Το ό,τι έφτασαν οι τιµές παραγωγού στο Θεό έχει παίξει καθοριστικό ρόλο, ώστε να γίνει το ακτινίδιο η Νο1 επιλογή µε την υψηλότερη ζήτηση για νέες φυτεύσεις», σηµειώνει και αποκαλύπτει πως «είχαµε περίπου 300.000 φυτά ακτινιδιάς και τα έχουµε πουλήσει όλα. Και περισσότερα να είχαµε έτοιµα, θα τα δίναµε και αυτά, καθώς η ζήτηση ξεπερνά την προσφορά».

Πουλήθηκαν ένα εκατοµµύριο φυτά, τα περισσότερα «Hayward»

Ο ίδιος εκτιµά πως σε πανελλαδική κλίµακα από τα φυτώρια πιθανώς να πουλήθηκαν για νέες φυτεύσεις περί τα 800.000 – 1.000.000 φυτά ακτινιδιάς. Από αυτά η συντριπτική πλειονότητα αφορά την πράσινη ποικιλία «Hayward» και πρόκειται να φυτευτούν στα κλασικά καλλιεργητικά κέντρα της χώρας όπως είναι η Άρτα, η Λάρισα, η Πιερία, η Ηµαθία, η Στερεά Ελλάδα και η περιοχή της Ξάνθης και της Καβάλας.

Να σηµειωθεί ότι «η µεγάλη επιτυχία του ακτινιδίου οδηγεί ακόµη και σε φυτεύσεις σε περιοχές που δεν ενδείκνυνται και αυτό εγκυµονεί κινδύνους για όσους επενδύσουν στην καλλιέργεια, γιατί δεν θα τους αποδώσει», όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου ∆ήµου Νέστου, Σάββας Αργυράκης. Αµέσως επόµενη καλλιεργητική προτίµηση των παραγωγών, κατά τον κ. Κωνσταντινίδη, είναι το βερίκοκο, ενώ ζωηρό καταγράφεται το ενδιαφέρον και για το κεράσι.

Και συσκευαστήρια µπαίνουν στην καλλιέργεια της ακτινιδιάς

Παρόµοια εικόνα, για την εξέλιξη των φυτεύσεων, µας µεταφέρει, εν πολλοίς και ο Βασίλης Μίλης, µε φυτώριο στον Κοπανό Ηµαθίας. «Όλοι ψάχνονται να φυτέψουν ακτινίδια. Πέρυσι είχαµε ετοιµάσει 50.000 φυτά και έφυγαν όλα, ενώ τη φετινή σεζόν τα αυξήσαµε σε 70.000 φυτά και πάλι ξεπουλήσαµε. Και συνάδελφοι, µε τους οποίους συζητήσαµε, µου είπαν πως το ίδιο συνέβη και στην περίπτωσή τους», µας είπε και πρόσθεσε ότι «πέραν των µεµονωµένων παραγωγών, παρατηρούµε πλέον και µεγάλα συσκευαστήρια να µπαίνουν στην καλλιέργεια για να έχουν τη δική τους παραγωγή. Στην περιοχή µας, για παράδειγµα, κάτι Ιταλοί που αγόρασαν µια εγκατάσταση, βγάζουν τα ροδάκινα που ανήκαν στο ακίνητο και φυτεύουν ακτινίδια. Μιλάµε για πολλά στρέµµατα».

Υψηλή ζήτηση σύµφωνα µε τον κ. Μίλη παρουσιάζει και το βερίκοκο, όπως και οι ελιές, κυρίως για την παραγωγή λαδιού, ενώ για αχλάδια, µήλα και επιτραπέζια ροδάκινα και νεκταρίνια το ενδιαφέρον είναι περιορισµένο. «Στο συµπύρηνο δεν υπάρχει καµία ζήτηση», σηµειώνει.

Καµία ζήτηση στο συµπύρηνο ροδάκινο

Για αναιµικό ενδιαφέρον ως προς το βιοµηχανικό ροδάκινο, κάνει λόγο και ο Ευάγγελος Γκλαβάκης, από τα οµώνυµα φυτώρια στην Πέλλα. «Ο κόσµος έφαγε τις σφαλιάρες του από τα συµπύρηνα, τόσο για τις τιµές που πληρώνεται το προϊόν, όσο και για την πρακτική των µεταποιητών να ανοιγοκλείνουν τις παραλαβές κατά το δοκούν και πλέον µαγκώνεται και δεν προτιµά την καλλιέργεια», είναι µια εξήγηση που µας δίνει. Ο κ. Γκλαβάκης παράλληλα, σηµειώνει πως µικρή είναι η κίνηση και στα επιτραπέζια ροδάκινα και νεκταρίνια. Αντίθετα, υψηλή κινητικότητα έχουν το βερίκοκο και το ακτινίδιο, για το οποίο «υπάρχει ζήτηση που δεν µπορεί να καλυφθεί, ενώ πολλοί είναι διατεθειµένοι να πληρώσουν και παραπάνω για να πάρουν ένα καλό φυτό».

Με ισχυρή δυναμική σε Ημαθία, Πέλλα και Λάρισα

Δεύτερη η βερικοκιά στις επιλογές επένδυσης

Το ζωηρό ενδιαφέρον για το βερίκοκο επιβεβαιώνει και ο Μιχάλης Τσεσµελής, ιδιοκτήτης φυτωρίου στο 7,5 χλµ., Βέροιας – Νάουσας. Κι αυτό γιατί το προϊόν πήγε καλά πέρυσι ως προς τις τιµές παραγωγού κι αυτό πυροδότησε τη ζήτηση, µε το ενδιαφέρον να προέρχεται από την Κόρινθο και το Άργος στη Νότιο Ελλάδα και από Λάρισα, Πιερία, Ηµαθία, Πέλλα και Χαλκιδική, από τη Βόρειο Ελλάδα.

«Έχω ακούσει για το ακτινίδιο, αλλά επειδή δεν δουλεύουµε φυτό, δεν έχω προσωπική άποψη. Μπορώ όµως να µιλήσω µε ασφάλεια για το βερίκοκο και να σας πω ότι όλο και περισσότεροι ψάχνονται µε την καλλιέργεια. Επειδή κρατάµε αρχείο στο φυτώριο, διαπιστώνουµε πως για φέτος οι οκτώ στους δέκα που θέλουν να κάνουν νέες φυτεύσεις ή να αναδιαρθρώσουν τα περιβόλια τους µιλούν για βερίκοκο. Αναζητούν ποικιλίες ανθεκτικές στη σάρκα, αυτογόνιµες και να έχουν αποδείξει την αποδοτικότητά τους σε κιλά και σε ποιότητα», περιγράφει ο κ. Τσεσµελής. Όσο για την προέλευση του ενδιαφέροντος, η πλειονότητα αφορά σε παραγωγικά κέντρα όπως η Ηµαθία, η Πέλλα κι η Λάρισα.

«Νοµίζω πως η καλύτερη τιµή που είχε το προϊόν τη χρονιά που µας πέρασε, αλλά και το γεγονός ότι έχει πιο εύκολη διαχείριση, όσον αφορά στα αραιώµατα και στη συλλογή των καρπών, άρα και λιγότερα έξοδα ως καλλιέργεια, είναι οι βασικότεροι λόγοι που παρατηρούµε αυτή την άνοδο του ενδιαφέροντος», εξηγεί ο συνοµιλητής µας.

Ανασχετικός παράγοντας για το κεράσι η έλλειψη εργατικών χεριών

Και για την καλλιέργεια της κερασιάς ο κ. Τσεσµελής υποστηρίζει πως η ζήτηση είναι αξιόλογη, καθώς το προϊόν πιάνει τιµή. Σπεύδει ωστόσο να ξεκαθαρίσει ότι στη συγκεκριµένη περίπτωση πολλοί προβληµατίζονται να την επιλέξουν µε την έλλειψη εργατικών χεριών, καθώς πρόκειται για έναν κοµβικό παράγοντα στην άσκηση της κερασοκαλλιέργειας.

Από εκεί και πέρα, όπως επισηµαίνει ο φυτωριούχος, ανεβασµένη είναι ζήτηση κυρίως για λαδοελιές, ενώ πολύ µειωµένο είναι το ενδιαφέρον για τα µήλα, πιθανότατα εξαιτίας των χαµηλών εµπορικών τιµών, αλλά και των προβληµάτων στις εξαγωγές σε χώρες όπως η Αίγυπτος. Επίσης, υποτονικά κινούνται οι πωλήσεις στα φυτά για επιτραπέζια ροδάκινα, αλλά και τα νεκταρίνια και σχεδόν µηδενική είναι η κινητικότητα για τα συµπύρηνα ροδάκινα.

Νέες αγορές και αποθήκευση, απαιτεί το ακτινίδιο

Στην εµπορική επιτυχία που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια το ελληνικό ακτινίδιο, αποδίδει ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου ∆ήµου Νέστου, Σάββας Αργυράκης, τη µαζική στροφή των παραγωγών και µη προς την καλλιέργεια. «Και σε εµάς υπήρξε ζήτηση για το ακτινίδιο, αν και είναι στο 50% της περσινής, µε βάση τις παραγγελίες που έλαβε η ΕΑΣ Καβάλας για φυτά. Ο πυρετός για τα ακτινίδια συνεχίζεται και γι’ αυτό θα πρέπει να είµαστε προσεκτικοί και να µην κάνουµε σπασµωδικές κινήσεις», προειδοποιεί. Ο ίδιος σηµειώνει ότι «Κάθε επιπλέον στρέµµα ακτινιδιάς πρέπει να συνοδεύεται µε υποδοµές σε ψυκτικούς θαλάµους για να µπορέσουµε να διαχειριστούµε αποδοτικά την παραγωγή µας. Γιατί αν πάµε σε µια χρονιά που δεν θα έχουµε µειωµένες αποδόσεις ή µικροκαρπίες από καιρικά φαινόµενα και προστεθεί και η νέα παραγωγή. Ίσως προκύψει πρόβληµα απορρόφησης, ιδίως αν δεν έχουµε ψυκτικούς θαλάµους να τα διατηρήσουµε επί µακρόν, µε δυσµενείς συνέπειες και στην τιµή παραγωγού. Γι’ αυτό πρέπει να επενδύσουµε σε αποθηκευτικούς χώρους, αλλά και στο άνοιγµα καινούργιων αγορών, όσο αυξάνονται οι εκτάσεις».

Πηγή: fresher.gr